😌

  Kocaman bir dünyada yaşıyoruz. Bu kocaman dünyanın içerisinde onlarca insan var. Her insanın kendine özgü bir hayatı var. Bu hayatların içeriğinde hiç bilmediğimiz, detay olarak gördüğümüz gerçekler var. Ne kadar kabul edemesek de bizden çok daha iyi-kötü insanlar var. Bizden bir üstünlükleri ya da aşağılıkları yok aslında. Biz öyle görmek istiyorsak o gözle bakıyoruz sadece. Bizden daha özel ya da güzel değiller. Bizden daha şanslı ya da mutlu değiller. Herkes kendi dünyasının merkezine kendini koymaya çalışıyor. Bencillikten değil, olması gerekenin bu olduğundan. Kendini başkalarıyla kıyaslıyor insan ya üste çıkmaya çalışıyor ya da en dibe indiriyor kendini. İnsanız ya hani, kusurluyuz belki kabul edemiyoruz. Elimizde olmayanı elde etmeye çalışıyoruz belki, hırs yapıyoruz. Ama sonra bu hırs seviyesini aşıyor ve olmaması gereken bir noktaya ulaşıyor. Bir bakıyorsun yanında kimse yok, tek başına kalmışsın. Tercihin bu olduğundan değil, hırsın bencilliğe evrildiğinden...

Sonra tercihlerini sorgulamaya başlıyor insan. Neyi nerede yanlış yaptığını anlamaya çalışıyor belki de. Çünkü doğası gereği yalnız kalmak istemiyor. Belki seviyor yalnız olmayı ama tek başına kalma sebebi hırsıysa eğer içten içe biliyor bunun doğru olmadığını. Zamana bırakmak istiyor, iyi olabilmek istiyor. Zaman yeri geliyor insanın ilacı oluyor bazense zehirleyip çürütüyor insanı. Bir bakıyorsun zaman geçmiş daha iyi bir hale gelmişsin. Zamanın içerisinde nasıl kaybolduğunu anlamamış, zevk almışsın hayattan. Zorlanmışsın tabii ama bırakmamışsın çabalamayı işin sırrının burada olduğunun farkına varmışsın. Hayatın bu andan ibaret olduğunu görmüşsün. Ne düne takılı kalmış ne de yarının düşünceleriyle yaşamışsın. Tam da bugün için yaşaman gerektiğini öğrenmişsin. Var etmişsin kendini bugünde. Yaşamak yeni bir anlam kazanmış belki de gözünde.  Hayata başka pencerelerden bakabilmeyi öğrenmişsin.

Hayat...

Düşününce ne kadar ayrı gerçeklikleri barındırıyor içinde. Milyarlarca insanın içinde bir tane ben var diye düşünüyorsun ve belki de o an kendinin farkına varıyorsun. Zor oluyor aslında insanların farkındalık yaşaması ama bununla yüzleşince kaçamıyorsun bu gerçekten. Evet, bu gerçek insan olduğumuz ve var olduğumuz gerçeği. Düşününce var olmak ne garip aslında. Çünkü bir an için yok olabiliriz de ve bu ihtimali her zaman biliyoruz ama bunun endişesine kapılmıyoruz hayatta, devam ediyoruz yaşamaya. 

Gizemli varlıklarız aslında. Özümüzde ne olduğumuzu bulabilmek zaman alıyor. Herkes kendine ulaşmaya çalışıyor hayatta. Büyüyüp zaman geçtikçe etrafımızdaki insan sayısı ya artıyor ya da azalıyor buna biz karar veriyoruz. Büyüdükçe farkına varıyoruz bunların. Zaman geçiyor ve biz de geçen zamanla beraber tamamlanıyoruz, tamamlıyoruz kendimizi. Bu dünyada en çok ihtiyaç duyduğumuz şeye kavuşuyoruz aslında böylece.