Anlayış

İnsanoğlu ne kadar hata yapma kabiliyeti yüksek olan bir varlık olsa da kurduğumuz cümleleri kelimeleri özenle seçerek kurmamız gerekiyor. Bunu sandığımız kadar önemsediğimizi düşünmüyorum. Çünkü eğer önemsiyor olsaydık ağızdan çıkan bir kelime bizi bu kadar hırpalamazdı. Bazen söylemek istediklerimizle söyleyebildiklerimiz uyuşmaz. İşte o zaman yarım kalmışlık duygusu sarar insanın içini. Kelimeler bir yere kadar istediğimiz şekilde çıkmıştır ağzımızdan ama sonra kendi isteğimiz şekilde değil de karşı tarafın duymak istediği şekilde çıkar. Belki sırf karşı tarafı incitmemek için söyleyememişizdir kelimelerimizi ya da doğru kelimeyi bulamamışızdır. Ama madem böyledir bu durum o zaman neden çoğu kişiye onu anladığımızı söyleriz ki? Belki de gerçekten anlamak isteriz ama anlamak öyle kolay değildir. Ne birini ne bir olayı ne de kendimizi. Konuşamaz oluruz evet çünkü biz de kendimizi anlamayız ki. Anlayabilsek ifade edebileceğiz zaten ama anlayamayız. Bu normaldir çünkü her insan her zaman her şeyi algılayabilmek zorunda değildir. Evet en başta da dediğim gibi hata yapma kabiliyetimiz yüksektir ya da hiçbir şey yapmama yetimiz...

Ama sırf bir şey diyebilmiş olmak için anladım demek gerekmez. Çünkü insan anlaşılmak ister hep. Hatta öyle bir zaman gelir ki istediği tek şey bu olur. Ama sahte anlıyorum cümleleri bu ihtiyacı karşılamaz.

İnsan kelimelerini seçebilmeyi bilmelidir. Söylediğimiz bir tek kelime biri için çok önemli olabilir. Biz belki farkında olmayız bunun öneminin ama karşı tarafa ne hissettireceğimizi bilemeyiz. Başkasının yerine geçemeyiz ve onu anlayamayız. Bugüne kadar onlarca kez anladığımı söylemişimdir ben de karşı tarafa. Ama bugün sordum kendime gerçekten neyi anlıyorum diye. Kendime verebileceğim cevaplar var ama karşı taraflara yok. Çünkü kimse kimsenin yerinde değil ve kimse aslında düşünüldüğü gibi anlaşılmıyor. İçinde anladım kelimesini bulunduran tüm cümleler sahte geldi gözüme. Kimse anlaşılmıyor aslında. Anlaşılmak için çırpınıyor belki ve cümleleri yarıda kalıyor. Sonra söylemek istediği o şey içinde kalıyor. İçinde kalmak istemiyor aslında ama konuşmak istese konuşamıyor, konuşsa yanlış anlaşılmaktan korkuyor. Çünkü herkes kendine almak istediğini alıyor o cümlelerden kelimeleri. Herkes duymak istediğini duyuyor ve yorum yapıyor. Ama gitgide anlayışsızlığın etrafımızı sardığı bu dünyada kimse kimseyi anlamak istemiyor.